Schrijfster en columnist Harriët Duurvoort in Goirle
Joost Minnaard
Op vrijdag 10 oktober 2025 is Harriët Duurvoort (1969) te gast bij de Literaire Kring Goirle. Zij studeerde indertijd rechten aan de Universiteit van Amsterdam; vandaag de dag geniet zij bekendheid als columniste in de Volkskrant, nu al gedurende een aantal jaren. In de column We hebben, kleine, menselijke verhalen nodig om de grote, moeilijke gesprekken te kunnen voeren in de Volkskrant van 8 januari 2025 geeft de schrijfster aan wat ze met haar schrijven probeert: ‘[…] het bieden van een beetje hoop en vertroosting in deze roerige en gepolariseerde tijden. En inspiratie om altijd met de ander in gesprek te blijven.’
Afgelopen jaar kreeg haar boek De dochter behoorlijk wat aandacht. Op het boek zelf en op die aandacht reageerde zij, in bescheiden mate overigens, in haar columns. In een interview vermeldt ze: ‘Ik heb de wereld als columnist en journalist altijd geduid aan de hand van mijn persoonlijke leven. […] Ik wist 25 jaar geleden al dat dit een boek moest worden. Een zwarte vrouw die opgroeit in Nederland en al die migratiegolven meemaakt, dat is een diep Europese geschiedenis. Ik denk dat het verhaal het particuliere overstijgt. Het houdt Nederland een spiegel voor.’ (Emma Curvers, Zwart in een witte wereld. (Interview met Harriët Duurvoort en Eva Nijman]. In: de Volkskrant: Magazine, 11 januari 2025)
Het boek vertelt het ware verhaal van de moeder van de schrijfster. Non-fictie dus, maar het verhaal kleurt de schrijfster in met middelen ontleend aan het schrijven van romans. Het lees dan ook min of meer als fictie. De schrijfster over de inhoud van haar boek: ‘Een verhaal van een zwart meisje in een witte wereld. Van een jonge vrouw op zoek naar zichzelf, in een wereld die verandert; in samenlevingen op verschillende plekken in de wereld die in elke tijd weer anders met kleur en identiteit omgaan. Maar het is ook een persoonlijk verhaal. Over de zoektocht die hoort bij het geadopteerd-zijn, zelfs tot in de tweede generatie, bij mijn zus en mij. Naar een antwoord op de vraag: wie ben ik eigenlijk? Bij wie hoor ik? Over het hunkeren naar geborgenheid, naar een thuis. Over de liefde van een adoptiegezin, vooradoptieouders, en de beklemmende, soms verlammende loyaliteit die daarvan onderdeel kan zijn.’ (blz. 9) Een verhaal dus van kleur en identiteit!
De moeder werd dus als kind geadopteerd. Het adoptiebeleid was indertijd in Nederland minder rigoureus dan In andere landen. ‘De juridische banden met de biologische moeder werden minder resoluut doorgesneden dan in veel buitenlandse adoptiewetten, en ook minder dan in de latere Adoptiewet van 1956. Dankzij dit adoptiebeleid draagt mijn moeder al van jongs af aan een dubbele achternaam. […] Dankzij die dubbele naam bleef een stukje van haar identiteit traceerbaar. Maar hij wierp in de loop der jaren ook talloze vragen en raadsels op.’ (blz. 19) Het boek doet wat de adoptie betreft denken aan De onbedoelden (2023) van Cobi van Baars die vorig jaar te gast was bij de Literaire Kring Goirle. Dat boek is ronduit vernietigend over de wijze van adoptie!
Vragen? Nu al? Harriët Duurvoort zal er ongetwijfeld nader op ingaan. U kunt erbij zijn op vrijdag 10 oktober 2025, in het CC Jan van Besouw te Goirle. Voor leden van de LKG is de toegang gratis. Niet-leden betalen € 10,-. Aanvang 20.00 uur. Tot dan!
